ويژگي هاي كيفي درون سازماني

مربوط بودن: مربوط بودن يكي از ويژگي هاي مهم اطلاعات حسابداري است. كليه اطلاعاتي را كه در تصميم گيري نسبت به يك مساله موثر واقع شود، اطلاعات مربوط مي نامند. بنابراين، مربوط بودن را مي توان در قالب تأثير اطلاعات حسابداري بر تصميم هاي استفاده كنندگان در مورد ارزيابي نتايج رويدادهاي گذشته و پيش بيني آثار رويدادهاي فعلي يا آتي و يا اصلاح انتظارات آنان بيان كرد. اگر چه اين ويژگي در تهيه گزارش هاي برون سازماني و درون سازماني اهميت زيادي دارد، اما اهميت آن در بررسي هاي درون سازماني بيشتر است.

ادامه در ادامه مطالب...

مربوط بودن: مربوط بودن يكي از ويژگي هاي مهم اطلاعات حسابداري است. كليه اطلاعاتي را كه در تصميم گيري نسبت به يك مساله موثر واقع شود، اطلاعات مربوط مي نامند. بنابراين، مربوط بودن را مي توان در قالب تأثير اطلاعات حسابداري بر تصميم هاي استفاده كنندگان در مورد ارزيابي نتايج رويدادهاي گذشته و پيش بيني آثار رويدادهاي فعلي يا آتي و يا اصلاح انتظارات آنان بيان كرد. اگر چه اين ويژگي در تهيه گزارش هاي برون سازماني و درون سازماني اهميت زيادي دارد، اما اهميت آن در بررسي هاي درون سازماني بيشتر است.

به موقع بودن: به موقع بودن یعنی این كه اطلاعات حسابداري در زمان مناسب در دسترس استفاده كنندگان قرار گيرد زيرا بسياري از انواع اطلاعات به ويژه اطلاعات مالي، با گذشت زمان به سرعت ارزش و فايده خود را از دست مي دهند. ويژگي به موقع بودن اطلاعات، در مورد گزارش هاي درون سازماني به مراتب از اهميت بيشتري برخوردار است زيرا اين گونه اطلاعات، اغلب براي كنترل و اعمال نظارت بر عمليات روزانه به كار مي رود.

اهميت: اهميت به اين مفهوم به كار مي رود كه اطلاعات حسابداري بايد به صورت خلاصه از انبوه اطلاعات، استخراج و ارايه گردد به نحوي كه براي استفاده كنندگان معنا داشته باشد. اگر اطلاعات بيش از حد متعارف ارايه شود اطلاعات مرتبط با تصميم گيري، در ميان انبوه اطلاعات گم خواهد شد و استفاده كنندگان نخواهد توانست تصميم گيري صحيحي انجام دهند. به عبارت ديگر همان گونه كه اطلاعات كم موجب مي گردد كه پيش بيني و تصميم گيري صحيحي انجام نگردد اطلاعات با جزييات زياد و غير مهم نيز، تصميم گيري را مشكل خواهد كرد. بنابراين اهميت محدوديت گزينش اطلاعات قابل افشا را ايجاد مي كند.

قابل مقايسه بودن: قابل مقايسه بودن به اين معناست كه اطلاعات تهيه شده در يك شركت يا شركت هاي متفاوت بر اساس اصول، روش هاي حسابداري، طبقه بندي، نحوه افشاي حقايق و چارچوب مشابه ارايه شود تا خصوصيات مشابه آنها، مقايسه آنها را امكان پذير سازد.

صحيح بودن: صحيح بودن به معناي ارايه واقعيت ها در قالب كميت هاي قابل اندازه گيري با دقت كافي است. براي اين كار لازم است حسابداران بدانند چه چيزي را اندازه گيري مي كنند كه نشان دهنده موضوع مورد سنجش و اندازه گيري است.